Φοβάμαι τη στιγμή που λες αντίο,
πως θα ‘ναι το αντίο το στερνό,
και νιώθω αυτή την ώρα από τους δύο
πως μόνο εγώ σε αγαπώ.
Φοβάμαι και την πόρτα σου όταν κλείνεις,
γυρίζω, δυνατά, και τη χτυπώ,
φοβάμαι σου φωνάζω μη μ’ αφήνεις
μονάχη μου τι θα ‘χω ν’ αγαπώ.
Μα δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι
όταν μαζί στους άδειους δρόμους περπατάμε,
κι όταν κι οι δυο για την αγάπη μας μιλάμε,
δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι,
όταν μαζί στους άδειους δρόμους περπατάμε,
κι όταν κι οι δυο για την αγάπη μας μιλάμε,
δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι.
Φοβάμαι όταν με κοιτάς στα μάτια,
καληνύχτα όταν λες,
φοβάμαι, χίλια γίνομαι κομμάτια,
πεθαίνω αμέτρητες φορές.
Φοβάμαι και την πόρτα σου όταν κλείνεις,
γυρίζω, δυνατά, και τη χτυπώ,
φοβάμαι σου φωνάζω μη μ’ αφήνεις,
μονάχη μου τι θα ‘χω ν’ αγαπώ.
Μα δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι
όταν μαζί στους άδειους δρόμους περπατάμε,
κι όταν κι οι δυο για την αγάπη μας μιλάμε,
δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι,
όταν μαζί στους άδειους δρόμους περπατάμε,
κι όταν κι οι δυο για την αγάπη μας μιλάμε,
δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι.
|
Fováme ti stigmí pu les antío,
pos tha ‘ne to antío to sternó,
ke niótho aftí tin óra apó tus dío
pos móno egó se agapó.
Fováme ke tin pórta su ótan klinis,
girízo, dinatá, ke ti chtipó,
fováme su fonázo mi m’ afínis
monáchi mu ti tha ‘cho n’ agapó.
Ma den fováme, den fováme, den fováme
ótan mazí stus ádius drómus perpatáme,
ki ótan ki i dio gia tin agápi mas miláme,
den fováme, den fováme, den fováme,
ótan mazí stus ádius drómus perpatáme,
ki ótan ki i dio gia tin agápi mas miláme,
den fováme, den fováme, den fováme.
Fováme ótan me kitás sta mátia,
kaliníchta ótan les,
fováme, chília ginome kommátia,
petheno amétrites forés.
Fováme ke tin pórta su ótan klinis,
girízo, dinatá, ke ti chtipó,
fováme su fonázo mi m’ afínis,
monáchi mu ti tha ‘cho n’ agapó.
Ma den fováme, den fováme, den fováme
ótan mazí stus ádius drómus perpatáme,
ki ótan ki i dio gia tin agápi mas miláme,
den fováme, den fováme, den fováme,
ótan mazí stus ádius drómus perpatáme,
ki ótan ki i dio gia tin agápi mas miláme,
den fováme, den fováme, den fováme.
|