Η Μαίρη η περίφημη αρτίστα
Που έντυνε τις νότες της μετάξι και χρυσό
Ξεγέλαγε τ’ αγόρια απ’ την πίστα
Τους χάριζε ένα όνειρο που ήτανε μισό.
Δεν κάνει πια για μένα η επαρχία
Μου είπε και το έγραψε στα τζάμια τα θολά
Ταξίδεψε να βρει την ευτυχία
Σε φώτα και μαρκίζες που υπόσχονταν πολλά.
Συχνά ονειρευότανε
Πως τάχα παντρευότανε
Και έκανε παιδιά
Συχνά ονειρευότανε
Αστέρι πως γινότανε
Κι ησύχαζε η καρδιά.
Παίξε ταξίμι
Για το αγρίμι
Που κρύβω στην ψυχή
Δώσ’ μου κουράγιο
Για το ναυάγιο
Δεν είχα άγιο εγώ μες στη ζωή.
Κυλούσε στους ανέμους φυλλαράκι
Τη βρίσκαν στο δυάρι της… του κόσμου τα δεινά
Μια νύχτα κάπου στο Μοναστηράκι
Κατέληξε παιχνίδι στα χέρια του Μηνά.
Η Μαίρη που δεν πήγε σ’ άλλα μέρη
Που έζησε να κάνει χατίρια αλλονών
Δραπέτευσε απ’ τον έκτο μεσημέρι
Τη μέρα που γινότανε τριάντα δύο χρονών
|
I Meri i perífimi artísta
Pu éntine tis nótes tis metáksi ke chrisó
Ksegélage t’ agória ap’ tin písta
Tus chárize éna óniro pu ítane misó.
Den káni pia gia ména i eparchía
Mu ipe ke to égrapse sta tzámia ta tholá
Taksídepse na vri tin eftichía
Se fóta ke markízes pu ipóschontan pollá.
Sichná onirevótane
Pos tácha pantrevótane
Ke ékane pediá
Sichná onirevótane
Astéri pos ginótane
Ki isíchaze i kardiá.
Pekse taksími
Gia to agrími
Pu krívo stin psichí
Dós’ mu kurágio
Gia to nafágio
Den icha ágio egó mes sti zoí.
Kiluse stus anémus fillaráki
Ti vrískan sto diári tis… tu kósmu ta diná
Mia níchta kápu sto Monastiráki
Katélikse pechnídi sta chéria tu Miná.
I Meri pu den píge s’ álla méri
Pu ézise na káni chatíria allonón
Drapétefse ap’ ton ékto mesiméri
Ti méra pu ginótane triánta dío chronón
|