Μακάρι να ’σουνα δική μου,
δική μου θα ’τανε κι η γη.
Τα μάτια σου ανατολή μου,
τα λόγια σου χρυσή βροχή.
Μακάρι να ’σουνα δική μου,
θ’ αγκάλιαζα όλη τη γη.
Άφησέ με να σε αγκαλιάζω
στα όνειρά μου,
άσε με να το πιστεύω
πως μ’ αγαπάς.
Άσε με να ’μαι κοντά σου
στα βήματά σου,
δρόμο να σ’ ανοίγω, φως μου,
για να περνάς.
Μακάρι να ’σουνα δική μου,
μακάρι να ’ταν τυχερό.
Ζωή να γίνεις στη ζωή μου,
παρηγοριά μου στον καημό.
Μακάρι να ’σουνα δική μου,
θ’ αγκάλιαζα τον ουρανό.
Άφησέ με να σε αγκαλιάζω
στα όνειρά μου,
άσε με να το πιστεύω
πως μ’ αγαπάς.
Άσε με να ’μαι κοντά σου
στα βήματά σου,
δρόμο να σ’ ανοίγω, φως μου,
για να περνάς.
|
Makári na ’suna dikí mu,
dikí mu tha ’tane ki i gi.
Ta mátia su anatolí mu,
ta lógia su chrisí vrochí.
Makári na ’suna dikí mu,
th’ agkáliaza óli ti gi.
Άfisé me na se agkaliázo
sta ónirá mu,
áse me na to pistevo
pos m’ agapás.
Άse me na ’me kontá su
sta vímatá su,
drómo na s’ anigo, fos mu,
gia na pernás.
Makári na ’suna dikí mu,
makári na ’tan ticheró.
Zoí na ginis sti zoí mu,
parigoriá mu ston kaimó.
Makári na ’suna dikí mu,
th’ agkáliaza ton uranó.
Άfisé me na se agkaliázo
sta ónirá mu,
áse me na to pistevo
pos m’ agapás.
Άse me na ’me kontá su
sta vímatá su,
drómo na s’ anigo, fos mu,
gia na pernás.
|