|
Εγώ είμ’ ένα άλλοθι γιατί με τ’ όνομά μου
γίνονται πράγματα πολλά χωρίς την άδειά μου,
εγώ είμαι απρόσωπος, είμαι, που λέμε, μάζα,
της όμορφης πατρίδας μου τα χρήσιμα τα μπάζα.
Αχ μάνα μου τουριστική, πανέμορφή μου μάνα,
μανούλα μου μελαγχολική σαν έρημη αλάνα,
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ και πόσο δεν το θέλω
τάχα για το συμφέρον μου να σου φοράν καπέλο.
Εγώ είμαι πολλοί μαζί, είμαι τόσες χιλιάδες,
και με χωρίζουν μάλιστα οι λίγοι σε ομάδες,
με κομματιάζουν, δηλαδή μου λεν τι να πιστεύω,
αυτοί παίζουν το ντέφι τους κι εγώ πάντα χορεύω.
Αχ μάνα μου τουριστική, πανέμορφή μου μάνα,
μανούλα μου μελαγχολική σαν έρημη αλάνα,
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ και πόσο δεν το θέλω
τάχα για το συμφέρον μου να σου φοράν καπέλο.
|
Egó im’ éna állothi giatí me t’ ónomá mu
ginonte prágmata pollá chorís tin ádiá mu,
egó ime aprósopos, ime, pu léme, máza,
tis ómorfis patrídas mu ta chrísima ta báza.
Ach mána mu turistikí, panémorfí mu mána,
manula mu melagcholikí san érimi alána,
na `kseres póso s’ agapó ke póso den to thélo
tácha gia to simféron mu na su forán kapélo.
Egó ime polli mazí, ime tóses chiliádes,
ke me chorízun málista i lígi se omádes,
me kommatiázun, diladí mu len ti na pistevo,
afti pezun to ntéfi tus ki egó pánta chorevo.
Ach mána mu turistikí, panémorfí mu mána,
manula mu melagcholikí san érimi alána,
na `kseres póso s’ agapó ke póso den to thélo
tácha gia to simféron mu na su forán kapélo.
|
