|
Τώρα που μύρισε ο χειμώνας μανταρίνι
θυμήσου τη χρονιά με δίχως καλοκαίρι
Τότε που δεν σου άφησα το χέρι
κι ας με νικούσε αυτό που διάλεξες να γίνει
Τότε που είπες να ξεγράψεις τους χρησμούς
κι άφησες πίσω μόνο αυτά που με πονάνε
Εσύ να χτίζεις μια ζωή με αριθμούς
κι εγώ να φτιάχνω κόσμους για να σε χωράνε.
Τώρα που μύρισε ο χειμώνας μανταρίνι
με ανεμόμυλους και σύννεφα παλεύω
Κι ακόμα στο άγριο πλήθος σε γυρεύω
κι ας με νικάει αυτό που διάλεξες να γίνει
Τώρα δεν ξέρω αν διαβάζεις τους χρησμούς
μα είναι ακόμα εδώ αυτά που με πονάνε
Εσύ να χτίζεις μια ζωή με αριθμούς
κι εγώ που φτιάχνω κόσμους για να σε χωράνε.
|
Tóra pu mírise o chimónas mantaríni
thimísu ti chroniá me díchos kalokeri
Tóte pu den su áfisa to chéri
ki as me nikuse aftó pu diálekses na gini
Tóte pu ipes na ksegrápsis tus chrismus
ki áfises píso móno aftá pu me ponáne
Esí na chtízis mia zoí me arithmus
ki egó na ftiáchno kósmus gia na se choráne.
Tóra pu mírise o chimónas mantaríni
me anemómilus ke sínnefa palevo
Ki akóma sto ágrio plíthos se girevo
ki as me nikái aftó pu diálekses na gini
Tóra den kséro an diavázis tus chrismus
ma ine akóma edó aftá pu me ponáne
Esí na chtízis mia zoí me arithmus
ki egó pu ftiáchno kósmus gia na se choráne.
|
