|
Στη γειτονιά δεν έκανες παρέα με κανένα
κανένας δε σε ήθελε κοντά, δε μίλαγες ποτέ.
Καθόσουνα σε μια γωνιά κι αγνάντευες πιο πέρα,
πιο πέρα κι απ’ των τοίχων τη σκιά και γέλαγες δειλά.
Να το πεις στο πατέρα, να το πεις στη μητέρα
πως δεν μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας την ψυχή.
Τα χρόνια που περάσανε δε πέρασε κανένας,
της Μαρίας τα μακριά μαλλιά δε χάιδεψε κανείς.
Κι έτσι όπως την είχε αγκαλιά της ερημιάς ο αέρας
στο τέλειωμα της μέρας της χθεσινής χαθήκανε μαζί.
Να το πεις στο πατέρα, να το πεις στη μητέρα
πως δεν μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας την ψυχή.
Εγώ όπως ξέρω πολύ καλά ποια ήταν η Μαρία
μου το `πε μια νύχτα σαν κι αυτή πριν φύγει μακριά.
Τα μάτια μου στα μάτια σου μπορεί να είναι οικεία
μα ο καθένας το σταυρό του κουβαλά σε τούτη τη ζωή.
Να το πεις στο πατέρα να το πεις στη μητέρα
πως δεν μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας την ψυχή
|
Sti gitoniá den ékanes paréa me kanéna
kanénas de se íthele kontá, de mílages poté.
Kathósuna se mia goniá ki agnánteves pio péra,
pio péra ki ap’ ton tichon ti skiá ke gélages dilá.
Na to pis sto patéra, na to pis sti mitéra
pos den bóresan poté na dun
ta skotádia stis Marías tin psichí.
Ta chrónia pu perásane de pérase kanénas,
tis Marías ta makriá malliá de cháidepse kanis.
Ki étsi ópos tin iche agkaliá tis erimiás o aéras
sto télioma tis méras tis chthesinís chathíkane mazí.
Na to pis sto patéra, na to pis sti mitéra
pos den bóresan poté na dun
ta skotádia stis Marías tin psichí.
Egó ópos kséro polí kalá pia ítan i María
mu to `pe mia níchta san ki aftí prin fígi makriá.
Ta mátia mu sta mátia su bori na ine ikia
ma o kathénas to stavró tu kuvalá se tuti ti zoí.
Na to pis sto patéra na to pis sti mitéra
pos den bóresan poté na dun
ta skotádia stis Marías tin psichí
|
