Καιρός ν’ αρχίσουν να μιλούν τα πιτσιρίκια
τα καλοκαίρια ο κόσμος φεύγει για αλλού
Κάποιος με είδε να μιλώ σε μια παρέα
να περιμένω, να περιμένω
Έλα και πες μου να σου ανοίξω την καρδιά μου
για το παιχνίδι με τις μάσκες να σου πω
Είναι μια τρέλα, για όλα αυτά θα σου μιλήσω
μα όχι για μένα
Όχι για μένα
Όχι για μένα
Παιχνίδια με τις μάσκες έπαιζαν πιο πέρα
στην αμμουδιά λίγο πιο κάτω θα τους δεις
Θα νιώσεις πιο όμορφα μα μέρα με τη μέρα
θα σε γυρεύω, θα σε γυρεύω
Στη λεωφόρο μέρα νύχτα περιμένουν
Στην παραλία και πιο κάτω όλοι ρωτούν
για ποιον χτυπήσανε κι απόψε οι καμπάνες
Για ποιον, για μένα;
Ε ναι για μένα
Όχι για μένα!
|
Kerós n’ archísun na milun ta pitsiríkia
ta kalokeria o kósmos fevgi gia allu
Kápios me ide na miló se mia paréa
na periméno, na periméno
Έla ke pes mu na su anikso tin kardiá mu
gia to pechnídi me tis máskes na su po
Ine mia tréla, gia óla aftá tha su milíso
ma óchi gia ména
Όchi gia ména
Όchi gia ména
Pechnídia me tis máskes épezan pio péra
stin ammudiá lígo pio káto tha tus dis
Tha niósis pio ómorfa ma méra me ti méra
tha se girevo, tha se girevo
Sti leofóro méra níchta periménun
Stin paralía ke pio káto óli rotun
gia pion chtipísane ki apópse i kabánes
Gia pion, gia ména;
E ne gia ména
Όchi gia ména!
|