|
Μαστούρωσα στη δόξα
κι άλλο δε ζητώ
μονάχα ουράνια τόξα
στα χέρια να κρατώ
μονάχα ουράνια τόξα
να ‘χω να κρατώ
Στα σύννεφα δε μοιάζω
ούτε στις βροχές
το άστρο μου γιορτάζω
που μου `δωσε αντοχές
το άστρο μου γιορτάζω
για τις αντοχές
Έρωτα τρέξε μπες
μες στις σπηλιές
που κρύβονται διπλές ψυχές
μ’ αέναες κινήσεις
και περιστροφικές
στα όρια της φύσης
και του κόσμου
θα φτάσω σαν δερβίσης
μοναχός μου
Μαστούρωσα και σβήνω
ίσκιους ταπεινούς
το αίμα μου το χύνω
για τους ουρανούς.
Κι αν βάφει και το χώμα
κάθε δειλινό
είναι γιατί ακόμα
τη γη δεν την ξεχνώ
είναι γιατί ακόμα
γη δε σε ξεχνώ
|
Masturosa sti dóksa
ki állo de zitó
monácha uránia tóksa
sta chéria na krató
monácha uránia tóksa
na ‘cho na krató
Sta sínnefa de miázo
ute stis vrochés
to ástro mu giortázo
pu mu `dose antochés
to ástro mu giortázo
gia tis antochés
Έrota trékse bes
mes stis spiliés
pu krívonte diplés psichés
m’ aénaes kinísis
ke peristrofikés
sta ória tis físis
ke tu kósmu
tha ftáso san dervísis
monachós mu
Masturosa ke svíno
ískius tapinus
to ema mu to chíno
gia tus uranus.
Ki an váfi ke to chóma
káthe dilinó
ine giatí akóma
ti gi den tin ksechnó
ine giatí akóma
gi de se ksechnó
|
