Χαμένα όνειρα, χαμένες ελπίδες
και αυτή η ζάλη με κρατάει εδώ
Ψάχνω το νόημα να μάθω στις νύχτες
και τη μορφή σου μήπως κάπου την δω
Και όλο γυρνάω μέσα στο άδειο δωμάτιο
γυρνούσες κάποτε εκεί μέσα και εσύ
ποιος θα μου δώσει τώρα λίγο κουράγιο
και το ποτήρι θα γεμίσει κρασί
Ανοίγομαι σ’ αυτή τη μαύρη γη
και όλο χάνομαι χωρίς ανταμοιβή
και όλο ανοίγομαι σ’ αυτή τη μαύρη γη
στο ταξίδι σου χωρίς επιστροφή
Φεύγουν οι ώρες, μακριά με σκορπάνε
και αυτές οι μέρες που δεν ξαναγυρνούν
θυμάμαι μου ’χες πει πως όλοι χωράνε
γιατί λοιπόν εγώ να είμαι αλλού
Μα ξέρεις πάντα ένα βήμα το κάνω
και η αιτία μάλλον είσαι εσύ
ποτέ μου ως το τέλος δε φτάνω
κάτι με φέρνει πάντα στην αρχή
|
Chaména ónira, chaménes elpídes
ke aftí i záli me kratái edó
Psáchno to nóima na mátho stis níchtes
ke ti morfí su mípos kápu tin do
Ke ólo girnáo mésa sto ádio domátio
girnuses kápote eki mésa ke esí
pios tha mu dósi tóra lígo kurágio
ke to potíri tha gemísi krasí
Anigome s’ aftí ti mavri gi
ke ólo chánome chorís antamiví
ke ólo anigome s’ aftí ti mavri gi
sto taksídi su chorís epistrofí
Fevgun i óres, makriá me skorpáne
ke aftés i méres pu den ksanagirnun
thimáme mu ’ches pi pos óli choráne
giatí lipón egó na ime allu
Ma kséris pánta éna víma to káno
ke i etía mállon ise esí
poté mu os to télos de ftáno
káti me férni pánta stin archí
|