Τι ’ναι αυτό που μας κρατάει όλη νύχτα
στριφογυρνάει στης ψυχής μας τη σιωπή
και περιμένει την ανάσα τη δική σου στη δική μου να μπει
Τι ’ναι αυτό που μας κρύβει την αλήθεια
πάνω στη σκόνη μας μοιράζει μυστικά
κι όλο χορεύει τραγουδάει και γελάει όταν μας βλέπει αγκαλιά
Φωτιά είμαι που μπαίνει στα μάτια σου
θηλιά που με πνίγει στο βλέμμα σου
κι αλλάζει τη δική μου την αλήθεια
Κι εγώ που είμαι τώρα στα χέρια σου
τώρα που ζω όλη τη τρέλα σου
ας πεθάνω μαζί σου αυτή τη νύχτα
Τι ’ναι αυτό που γκρεμίζει τα τείχη
που γεμίζει το κορμί μου με φως
τι ’ναι αυτό που τη σκιά σου τη κάνει να μοιάζει ουρανός
|
Ti ’ne aftó pu mas kratái óli níchta
strifogirnái stis psichís mas ti siopí
ke periméni tin anása ti dikí su sti dikí mu na bi
Ti ’ne aftó pu mas krívi tin alíthia
páno sti skóni mas mirázi mistiká
ki ólo chorevi tragudái ke gelái ótan mas vlépi agkaliá
Fotiá ime pu beni sta mátia su
thiliá pu me pnígi sto vlémma su
ki allázi ti dikí mu tin alíthia
Ki egó pu ime tóra sta chéria su
tóra pu zo óli ti tréla su
as petháno mazí su aftí ti níchta
Ti ’ne aftó pu gkremízi ta tichi
pu gemízi to kormí mu me fos
ti ’ne aftó pu ti skiá su ti káni na miázi uranós
|