Εδώ, για τους φόβους σου μιλάς κι αλλού γελάς, γελάς.
Εδώ σαν σύννεφο ξεσπάς κι αλλού μετά γυρνάς.
Που πας;
Σε σένα έχω πει το αληθινό,
το ακριβό της καρδιάς μου, το ναι.
Σε σένα που ‘χω βρει το μαγικό,
τον ουρανό κι ας λείπεις απ’ το μπλε.
Κι ας με βρίσκει το πρωί, μες τον πυρετό.
Να ελπίζω πως θα ‘ρθεις μ’ έναν άλλον εαυτό.
Μαζί σου ή πουθενά,
η ζωή μου ειλικρινά,
τελειώνει και ξεκινά, με σένα.
Μαζί σου ή πουθενά
κι ας το ξέρεις πως με πονά,
που δεν το πες μια φορά, για μένα.
Εδώ, για τα δύσκολα μιλάς κι αλλού γελάς, γελάς.
Εδώ, που τα όνειρα φοράς τον χρόνο σου μετράς.
Που πας; Σε σένα έχω πει το αληθινό,
το ακριβό της καρδιάς μου, το ναι.
Σε εσένα που περνώ σαν δρόμο εγώ,
μοναδικό κι ας μη με δεις ποτέ.
Έτσι όπως σε κοιτώ και σ’ ακολουθώ,
με το βλέμμα της καρδιάς κάθε ώρα και λεπτό.
|
Edó, gia tus fóvus su milás ki allu gelás, gelás.
Edó san sínnefo ksespás ki allu metá girnás.
Pu pas;
Se séna écho pi to alithinó,
to akrivó tis kardiás mu, to ne.
Se séna pu ‘cho vri to magikó,
ton uranó ki as lipis ap’ to ble.
Ki as me vríski to pri, mes ton piretó.
Na elpízo pos tha ‘rthis m’ énan állon eaftó.
Mazí su í puthená,
i zoí mu ilikriná,
telióni ke ksekiná, me séna.
Mazí su í puthená
ki as to kséris pos me poná,
pu den to pes mia forá, gia ména.
Edó, gia ta dískola milás ki allu gelás, gelás.
Edó, pu ta ónira forás ton chróno su metrás.
Pu pas; Se séna écho pi to alithinó,
to akrivó tis kardiás mu, to ne.
Se eséna pu pernó san drómo egó,
monadikó ki as mi me dis poté.
Έtsi ópos se kitó ke s’ akoluthó,
me to vlémma tis kardiás káthe óra ke leptó.
|