Βαθιές χαράδρες, ψηλά βουνά
μεγάλοι αγώνες, μοιραία λάθη,
θυσίες δίχως αντίκρισμα,
πορεία μ’ αίμα για συντροφιά,
γυμνά τα πόδια πάνω στ’ αγκάθι.
Είμαστε εμείς ένας λαός που ταξιδεύει
και φτάνει πάντα σε λάθος τέρμα,
είμαστε εμείς ένας λαός που τον πετάνε,
όπως του βαραβιού το έρμα.
Ζωές χαμένες, μικρές ζωές
σαν του Αυγούστου τα πεφταστέρια,
περνούν και σβήνουν σε δυο στιγμές,
χωρίς ελπίδα φτηνές ευχές
γλιστρούν σαν άμμος απ’ τ’ άδεια χέρια.
Είμαστε εμείς ένας λαός που ταξιδεύει
και φτάνει πάντα σε λάθος τέρμα,
είμαστε εμείς ένας λαός που τον πετάνε,
όπως του βαραβιού το έρμα.
|
Oathiés charádres, psilá vuná
megáli agónes, mirea láthi,
thisíes díchos antíkrisma,
poria m’ ema gia sintrofiá,
gimná ta pódia páno st’ agkáthi.
Imaste emis énas laós pu taksidevi
ke ftáni pánta se láthos térma,
imaste emis énas laós pu ton petáne,
ópos tu varaviu to érma.
Zoés chaménes, mikrés zoés
san tu Avgustu ta peftastéria,
pernun ke svínun se dio stigmés,
chorís elpída ftinés efchés
glistrun san ámmos ap’ t’ ádia chéria.
Imaste emis énas laós pu taksidevi
ke ftáni pánta se láthos térma,
imaste emis énas laós pu ton petáne,
ópos tu varaviu to érma.
|