Είναι στιγμές που σε ζητώ
και τότε μες στο χρόνο ταξιδεύω,
σε θυμάμαι και μελαγχολώ
Μελαγχόλησα χθες βράδυ, μελαγχόλησα,
και χωρίς να το σκεφτώ σου τηλεφώνησα,
μια κουβέντα θα μπορούσες, έστω, να μου πεις,
μα εσύ μου ‘πες, από ‘δώ και μπρος μη μ’ ενοχλείς.
Κουράστηκα να προσπαθώ,
πες το συνήθεια ή έρωτα μεγάλο,
όμως δεν μπορώ ν’ αντισταθώ.
Μελαγχόλησα χθες βράδυ, μελαγχόλησα,
και χωρίς να το σκεφτώ σου τηλεφώνησα,
μια κουβέντα θα μπορούσες, έστω, να μου πεις,
μα εσύ μου ‘πες, από ‘δώ και μπρος μη μ’ ενοχλείς.
|
Ine stigmés pu se zitó
ke tóte mes sto chróno taksidevo,
se thimáme ke melagcholó
Melagchólisa chthes vrádi, melagchólisa,
ke chorís na to skeftó su tilefónisa,
mia kuvénta tha boruses, ésto, na mu pis,
ma esí mu ‘pes, apó ‘dó ke bros mi m’ enochlis.
Kurástika na prospathó,
pes to siníthia í érota megálo,
ómos den boró n’ antistathó.
Melagchólisa chthes vrádi, melagchólisa,
ke chorís na to skeftó su tilefónisa,
mia kuvénta tha boruses, ésto, na mu pis,
ma esí mu ‘pes, apó ‘dó ke bros mi m’ enochlis.
|