Μια γνωστή φωνή
με ξυπνάει το πρωί
μια κρυφή φωτιά
μου πληγώνει την καρδιά
Φεύγω για δουλειά
ζω στο πριν για πιο καλά
που ‘ναι αυτό το φως
που ζωγράφιζα μικρός
Μες στις βιτρίνες σε κοιτώ
στο άδειο πλήθος, στο μετρό
μες στην ημέρα μου είσαι εσύ
στο γκρίζο αέρα μου είσαι εσύ
μες στην ασφάλεια που ζητώ
στην ανασφάλεια που κρατώ
βάζω στο τέλος μου αρχή
με τη δική σου υπογραφή
Βάζω το CD
που ακούγαμε μαζί
μες στη μουσική
η εικόνα σου θολή
Βγαίνω για ποτό
η παρέα μου… εγώ
που ‘ναι αυτό το φως
που ζωγράφιζα μικρός
Μες στις βιτρίνες σε κοιτώ
στο άδειο πλήθος, στο μετρό
μες στην ημέρα μου είσαι εσύ
στο γκρίζο αέρα μου είσαι εσύ
μες στην ασφάλεια που ζητώ
στην ανασφάλεια που κρατώ
βάζω στο τέλος μου αρχή
με τη δική σου υπογραφή
|
Mia gností foní
me ksipnái to pri
mia krifí fotiá
mu pligóni tin kardiá
Fevgo gia duliá
zo sto prin gia pio kalá
pu ‘ne aftó to fos
pu zográfiza mikrós
Mes stis vitrínes se kitó
sto ádio plíthos, sto metró
mes stin iméra mu ise esí
sto gkrízo aéra mu ise esí
mes stin asfália pu zitó
stin anasfália pu krató
vázo sto télos mu archí
me ti dikí su ipografí
Oázo to CD
pu akugame mazí
mes sti musikí
i ikóna su tholí
Ogeno gia potó
i paréa mu… egó
pu ‘ne aftó to fos
pu zográfiza mikrós
Mes stis vitrínes se kitó
sto ádio plíthos, sto metró
mes stin iméra mu ise esí
sto gkrízo aéra mu ise esí
mes stin asfália pu zitó
stin anasfália pu krató
vázo sto télos mu archí
me ti dikí su ipografí
|