Με συναντήσανε προχθές
δυο φίλοι μου στο δρόμο
να κουβαλάω στην πλάτη μου
ένα τσουβάλι φτώχεια,
ένα τσουβάλι φτώχεια…
Τι κάνεις με ρωτήσανε
τους λέω “το κορόιδο”
όσο κι αν τρέξεις τελικά
ποτέ σου δεν προφταίνεις
Τι κάνεις με ρωτήσανε
τους λέω “το κορόιδο”
όσο κι αν τρέξεις φίλε μου
ποτέ δεν προλαβαίνεις
Έτσι κι αλλιώς είναι σικέ
ετούτος ο αγώνας
μέχρι να πάρεις παγωτό
σε βρίσκει ο χειμώνας
σε βρίσκει ο χειμώνας
Έτσι που φεύγει η ζωή
δε λέει ούτε ένα αντίο
και δε μου φτάνει για να πω
ένα μισό αστείο
ένα μισό αστείο
|
Me sinantísane prochthés
dio fíli mu sto drómo
na kuvaláo stin pláti mu
éna tsuváli ftóchia,
éna tsuváli ftóchia…
Ti kánis me rotísane
tus léo “to koróido”
óso ki an tréksis teliká
poté su den proftenis
Ti kánis me rotísane
tus léo “to koróido”
óso ki an tréksis fíle mu
poté den prolavenis
Έtsi ki alliós ine siké
etutos o agónas
méchri na páris pagotó
se vríski o chimónas
se vríski o chimónas
Έtsi pu fevgi i zoí
de léi ute éna antío
ke de mu ftáni gia na po
éna misó astio
éna misó astio
|