Σαν με φιλάς αθώα σαν γελάς,
Μες το μυαλό και την καρδιά κρυμμένα μυστικά μη μου κρατάς.
Αν ως εδώ ήταν για μας ήρθε η στιγμή, η νύχτα αυτή
Αλήθεια να μου πεις μη μου κρυφτείς,
Μη μου χαθείς.
Μες τα δυο σου μάτια διαβάζω το αντίο που δε λέει το στόμα σου
Δεν πρέπει να σου πω μα το φωνάζω
Μη φεύγεις, τον κόσμο νιώθω πως χάνω
Τι άλλο απομένει πια να κάνω
Να ζήσω μακριά σου δεν μπορώ
Αν φύγεις σου φωνάζω θα χαθώ.
Πώς μου ζητάς να μάθω εγώ να ζω
Δίχως αυτά που λαχταρώ, που μέσα μου ποθώ, που αγαπώ;
Δεν το τολμώ ούτε να φανταστώ ότι μπορεί
Κάποια στιγμή να γίνουμε εμείς απλοί γνωστοί,
Φίλοι καλοί.
Μες τα δυο σου μάτια διαβάζω το αντίο που δε λέει το στόμα σου
Δεν πρέπει να σου πω μα το φωνάζω
Μη φεύγεις, τον κόσμο νιώθω πως χάνω
Τι άλλο απομένει πια να κάνω
Να ζήσω μακριά σου δεν μπορώ
Αν φύγεις σου φωνάζω θα χαθώ.
|
San me filás athóa san gelás,
Mes to mialó ke tin kardiá krimména mistiká mi mu kratás.
An os edó ítan gia mas írthe i stigmí, i níchta aftí
Alíthia na mu pis mi mu kriftis,
Mi mu chathis.
Mes ta dio su mátia diavázo to antío pu de léi to stóma su
Den prépi na su po ma to fonázo
Mi fevgis, ton kósmo niótho pos cháno
Ti állo apoméni pia na káno
Na zíso makriá su den boró
An fígis su fonázo tha chathó.
Pós mu zitás na mátho egó na zo
Díchos aftá pu lachtaró, pu mésa mu pothó, pu agapó;
Den to tolmó ute na fantastó óti bori
Kápia stigmí na ginume emis apli gnosti,
Fíli kali.
Mes ta dio su mátia diavázo to antío pu de léi to stóma su
Den prépi na su po ma to fonázo
Mi fevgis, ton kósmo niótho pos cháno
Ti állo apoméni pia na káno
Na zíso makriá su den boró
An fígis su fonázo tha chathó.
|