Έκλεισες την πόρτα πάλι δυνατά,
δίχως εξηγήσεις φεύγεις ξαφνικά.
Πάνω στο θυμό σου όλα τα ξεχνάς.
Αγανάκτησα έτσι εύκολα να με πονάς.
Μη μ’ αναστατώνεις, μη με απειλείς.
Δεν αντέχω άλλο να με προκαλείς.
Για να με πικραίνεις βρίσκεις αφορμές
κι όταν μετανιώνεις σαν παιδάκι κλαις.
Μην τα διαγράφεις όλα στη στιγμή,
άκουσέ με λίγο, κάνε υπομονή.
Ο εγωισμός σου πάνω κι από μας.
Αγανάκτησα έτσι εύκολα να με πονάς.
Μη μ’ αναστατώνεις, μη με απειλείς.
Δεν αντέχω άλλο να με προκαλείς.
Για να με πικραίνεις βρίσκεις αφορμές
κι όταν μετανιώνεις σαν παιδάκι κλαις.
|
Έklises tin pórta páli dinatá,
díchos eksigísis fevgis ksafniká.
Páno sto thimó su óla ta ksechnás.
Aganáktisa étsi efkola na me ponás.
Mi m’ anastatónis, mi me apilis.
Den antécho állo na me prokalis.
Gia na me pikrenis vrískis aformés
ki ótan metaniónis san pedáki kles.
Min ta diagráfis óla sti stigmí,
ákusé me lígo, káne ipomoní.
O egismós su páno ki apó mas.
Aganáktisa étsi efkola na me ponás.
Mi m’ anastatónis, mi me apilis.
Den antécho állo na me prokalis.
Gia na me pikrenis vrískis aformés
ki ótan metaniónis san pedáki kles.
|