Όλα τα ‘χε εξηγημένα
μες στον κήπο ο Θεός
όμως ο Αδάμ κι η Εύα
το ‘δανε και λίγο αλλιώς
Ρίχνει τότε τιμωρία
σ’ όλο το προγονικό
να ‘χουνε την εργασία
για φαϊ και για πιοτό
Είναι κάτι μπλοφαδόροι
που παινεύουν τη δουλειά
μπράβοι και κοντυλοφόροι
καθενού μαχαραγιά
Μη μ’ αποκαλείς τεμπέλη
και μου σπας το ηθικό
η καρδιά λεφτά δε θέλει
για να πει το σ’ αγαπώ
Όταν χάμω την αράζω
και κοιτώ τον ουρανό
όλοι λεν πως τεμπελιάζω
εγώ στη μοίρα τους μιλώ
Μη φωνάζεις πως χαζεύω
σα με βλέπεις να γυρνώ
την αγάπη μου μαζεύω
μέσ’ απ’ το σκουπιδαριό
|
Όla ta ‘che eksigiména
mes ston kípo o Theós
ómos o Adám ki i Eva
to ‘dane ke lígo alliós
Ríchni tóte timoría
s’ ólo to progonikó
na ‘chune tin ergasía
gia fai ke gia piotó
Ine káti blofadóri
pu penevun ti duliá
brávi ke kontilofóri
kathenu macharagiá
Mi m’ apokalis tebéli
ke mu spas to ithikó
i kardiá leftá de théli
gia na pi to s’ agapó
Όtan chámo tin arázo
ke kitó ton uranó
óli len pos tebeliázo
egó sti mira tus miló
Mi fonázis pos chazevo
sa me vlépis na girnó
tin agápi mu mazevo
més’ ap’ to skupidarió
|