|
Φύγανε τα χρόνια δίπλα σου χαμένα
κι ούτε που με σκέφτηκες στιγμή
και τα όνειρά μου σπίτια γκρεμισμένα
ζούσα σε μια άγονη γραμμή
Κύλαγε το δάκρυ μέσα απ’ τη ψυχή μου
και ένιωθα το σπίτι φυλακή
νόμιζα πως θα ’σουν πάντοτε μαζί μου
ζούσα στη σκιά σου μια ζωή
Μη με ρωτάς αν σ’ αγαπώ
είναι μια λέξη που δε βγαίνει
άσε με ν’ αποκοιμηθώ
γιατί δε θέλω να σου πω
δε θέλω να σου πω μια αγάπη πως πεθαίνει
Κράταγες τα πάντα για τον εαυτό σου
κι ούτε που μου είπες μια φορά
πάρε ένα βράδυ κράτα το δικό σου
είχαμε σε όλα διαφορά
Μη με ρωτάς αν σ’ αγαπώ
είναι μια λέξη που δε βγαίνει
άσε με ν’ αποκοιμηθώ
γιατί δε θέλω να σου πώ
δε θέλω να σου πω μια αγάπη πως πεθαίνει
|
Fígane ta chrónia dípla su chaména
ki ute pu me skéftikes stigmí
ke ta ónirá mu spítia gkremisména
zusa se mia ágoni grammí
Kílage to dákri mésa ap’ ti psichí mu
ke éniotha to spíti filakí
nómiza pos tha ’sun pántote mazí mu
zusa sti skiá su mia zoí
Mi me rotás an s’ agapó
ine mia léksi pu de vgeni
áse me n’ apokimithó
giatí de thélo na su po
de thélo na su po mia agápi pos petheni
Krátages ta pánta gia ton eaftó su
ki ute pu mu ipes mia forá
páre éna vrádi kráta to dikó su
ichame se óla diaforá
Mi me rotás an s’ agapó
ine mia léksi pu de vgeni
áse me n’ apokimithó
giatí de thélo na su pó
de thélo na su po mia agápi pos petheni
|
