Εμείς δυο έρημα πουλιά
στης γης την αγκαλιά
και η ζωή μαζί και οι ανθρώποι,
τριγύρω μας σαν τα θεριά
να σ’ αγαπώ δεν βρίσκοντ’ άλλοι τρόποι
μαζί σου στην ανηφοριά.
Μην περιμένεις να ομορφύνει
αυτός ο κόσμος που μας πονά,
μόνο μι’ αγάπη μας έχει μείνει
μ’ αυτή θα ζούμε αληθινά.
Εμείς δυο έρημα πουλιά
στης γης την αγκαλιά
και η ζωή Βοριάς που μας παγώνει,
καθρέφτης που μας ξεγελά
κι εγώ που σ’ αγαπώ σαν χελιδόνι
για `σένα χτίζω μια φωλιά.
Μην περιμένεις να ομορφύνει
αυτός ο κόσμος που μας πονά,
μόνο μι’ αγάπη μας έχει μείνει
μ’ αυτή θα ζούμε αληθινά.
|
Emis dio érima puliá
stis gis tin agkaliá
ke i zoí mazí ke i anthrópi,
trigiro mas san ta theriá
na s’ agapó den vrískont’ álli trópi
mazí su stin aniforiá.
Min periménis na omorfíni
aftós o kósmos pu mas poná,
móno mi’ agápi mas échi mini
m’ aftí tha zume alithiná.
Emis dio érima puliá
stis gis tin agkaliá
ke i zoí Ooriás pu mas pagóni,
kathréftis pu mas ksegelá
ki egó pu s’ agapó san chelidóni
gia `séna chtízo mia foliá.
Min periménis na omorfíni
aftós o kósmos pu mas poná,
móno mi’ agápi mas échi mini
m’ aftí tha zume alithiná.
|