Ήσουνα ήλιος κι έγινες χιόνι
ήσουνα ξαστεριά
άνεμος ήρθες κι έφερες σκόνη
κι έφερες παγωνιά
Σ’ ένα μπαλκόνι όλη τη νύχτα
το δρόμο να κοιτώ
να περιμένω να ξημερώσει
μόνη μου δεν μπορώ
Μην τη φοβάσαι την αγάπη
μη τη ξεχνάς μη προσπερνάς
έλα και πες μου λίγο για μια βραδιά
πως μ’ αγαπάς
Ξέρεις να κρίνεις κι όχι να δίνεις
ξέρεις να μου ζητάς
κι όταν στο τέλος μόνος σου μένεις
εδώ ξαναγυρνάς
Κι ότι μου φέρνεις πίσω το παίρνεις
δικό σου το κρατάς
όσο κι αν ξέρεις ένα δεν ξέρεις
εμένα ν’ αγαπάς
Μην τη φοβάσαι την αγάπη
μη τη ξεχνάς μη προσπερνάς
έλα και πες μου λίγο για μια βραδιά
πως μ’αγαπάς
|
Ήsuna ílios ki égines chióni
ísuna ksasteriá
ánemos írthes ki éferes skóni
ki éferes pagoniá
S’ éna balkóni óli ti níchta
to drómo na kitó
na periméno na ksimerósi
móni mu den boró
Min ti fováse tin agápi
mi ti ksechnás mi prospernás
éla ke pes mu lígo gia mia vradiá
pos m’ agapás
Kséris na krínis ki óchi na dínis
kséris na mu zitás
ki ótan sto télos mónos su ménis
edó ksanagirnás
Ki óti mu férnis píso to pernis
dikó su to kratás
óso ki an kséris éna den kséris
eména n’ agapás
Min ti fováse tin agápi
mi ti ksechnás mi prospernás
éla ke pes mu lígo gia mia vradiá
pos m’agapás
|