|
Τι παιχνίδι παίζουμε;
Παίχτες της σιωπής
Και γιατί δεν παίζει με μένα άλλος κανείς;
Τι παιχνίδι παίζουμε;
Λάτρεις της φυγής
Και εγώ περιμένω μια μέρα να φανείς
Ότι και να κάνω,πάλι δεν σε φτάνω
Στα δίνω όλα όμως θέλεις παραπάνω
Είσαι μια συνήθεια,μία από τα ίδια
Ή θα μ’ αγαπήσεις ή θα φύγω πια στ’ αλήθεια
Τι παιχνίδι παίζουμε;
Αυτοκαταστροφής
Στο λαιμό σου παίρνεις και μένα κι όποιον βρεις
Τόσο είναι το πείσμα σου
Στο εγώ σου ζεις
Και μ’ αυτό πεθαίνεις ν’ αλλάξεις δεν μπορείς
Στάση αλλάζω,η πρόθεση αγνή
Όρια βάζω δεν είναι ντροπή
Δεν σε εκβιάζω μα φτάνει γιατί,
με σένα θα μοιάζω και αυτή είναι απειλή
|
Ti pechnídi pezume;
Pechtes tis siopís
Ke giatí den pezi me ména állos kanis;
Ti pechnídi pezume;
Látris tis figís
Ke egó periméno mia méra na fanis
Όti ke na káno,páli den se ftáno
Sta díno óla ómos thélis parapáno
Ise mia siníthia,mía apó ta ídia
Ή tha m’ agapísis í tha fígo pia st’ alíthia
Ti pechnídi pezume;
Aftokatastrofís
Sto lemó su pernis ke ména ki ópion vris
Tóso ine to pisma su
Sto egó su zis
Ke m’ aftó pethenis n’ alláksis den boris
Stási allázo,i próthesi agní
Όria vázo den ine ntropí
Den se ekviázo ma ftáni giatí,
me séna tha miázo ke aftí ine apilí
|
