Περνάω από μέσα το μονοπάτι του διαβόλου και κάνω στάση,
στων αγγέλων την πηγή.
Διψάω τόσο, μα δεν φτάνει να γιατρέψει
Να την σμιλέψει την δική μας την πληγή.
Θα κάτσω λίγο, να σκεφτώ εγώ αν φταίω
Να δω που φταίω και που έφταιξες εσύ
Και αν το νερό μας τώρα απ’ την πηγή στερεύει
Ο ένας μόνο θα μπορέσει να σωθεί.
Όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
Ο έρωτας σαν πρόσφυγας θα ζει
Όλα γιορτή είναι και όλα πόνος
Ο έρωτας μας μια φυλακή
Σε ένα γεφύρι ένα βράδυ θα κρυφτώ
Να ξαποστάσω και να σε ονειρευτώ
Και αν δεν αντέξει η αυγή για μας να έρθει
Ζωή να υπάρξει και μετά το φονικό
Πως να μ’ ακούσεις, πως να ακούσω το σωστό
Με το γινάτι στον έρωτα πως να μιλώ
Αν δυο χέρια βαστούν το ίδιο το μαχαίρι
Το ένα με αίμα θα βαφτεί και θάνατο.
Όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
Ο έρωτας σαν πρόσφυγας θα ζει
Όλα γιορτή είναι και όλα πόνος
Ο έρωτας μας μια φυλακή.
|
Pernáo apó mésa to monopáti tu diavólu ke káno stási,
ston angélon tin pigí.
Dipsáo tóso, ma den ftáni na giatrépsi
Na tin smilépsi tin dikí mas tin pligí.
Tha kátso lígo, na skeftó egó an fteo
Na do pu fteo ke pu éftekses esí
Ke an to neró mas tóra ap’ tin pigí sterevi
O énas móno tha borési na sothi.
Όla ine drómos, óla ine drómos
O érotas san prósfigas tha zi
Όla giortí ine ke óla pónos
O érotas mas mia filakí
Se éna gefíri éna vrádi tha kriftó
Na ksapostáso ke na se onireftó
Ke an den antéksi i avgí gia mas na érthi
Zoí na ipárksi ke metá to fonikó
Pos na m’ akusis, pos na akuso to sostó
Me to gináti ston érota pos na miló
An dio chéria vastun to ídio to macheri
To éna me ema tha vafti ke thánato.
Όla ine drómos, óla ine drómos
O érotas san prósfigas tha zi
Όla giortí ine ke óla pónos
O érotas mas mia filakí.
|