Κλείσανε τα κέντρα, τα σινεμά και τα καφενεία,
μια παρέα είμαστε που χωρίζει σε μια γωνία.
Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα.
Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία.
Γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία
και μην κλαις Μαρία.
Είχαμ’ όνειρα, όπως τα παιδιά, όπως οι ανθρώποι,
τώρα ένας φεύγει γι’ Αμερική κι άλλος για Ευρώπη.
Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα…
Σύννεφα σκεπάσαν τον ουρανό, φεύγει η λιακάδα,
ένας κρύος και έρημος σταθμός μοιάζει η Ελλάδα.
Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα..
|
Klisane ta kéntra, ta sinemá ke ta kafenia,
mia paréa imaste pu chorízi se mia gonía.
Avrio skorpízume san puliá stin kosmoplimmíra
san tus prósfiges pu den échune mes ston ílio mira.
Tréna tha mas párune tin avgí ke leoforia.
Gia su Stélla, gia su Angelikí ke min kles María
ke min kles María.
Icham’ ónira, ópos ta pediá, ópos i anthrópi,
tóra énas fevgi gi’ Amerikí ki állos gia Evrópi.
Avrio skorpízume san puliá stin kosmoplimmíra…
Sínnefa skepásan ton uranó, fevgi i liakáda,
énas kríos ke érimos stathmós miázi i Elláda.
Avrio skorpízume san puliá stin kosmoplimmíra..
|