Μες στον κόσμο αυτό τον αδιάφορο
κάπου υπάρχει ένα χέρι για να κρατηθώ;
Θεέ μου, σε ρωτώ: Δεν αξίζω εγώ
μια σταγόνα απ’ της αγάπης τον ωκεανό;
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
και χίλιες νύχτες θα έκανα υπομονή,
αν ήξερα πως θα χαράξει το πρωί
που θα ’ρθει αυτός που περιμένω.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
κι ας έσβηνα μετά σαν φλόγα από κερί.
Θα είχα νιώσει πως σε τούτη τη ζωή
υπάρχει λόγος ν’ ανασαίνω.
Όλοι γύρω μου κάποιον βρήκανε,
στο Θεό οι προσευχές τους ακουστήκανε.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
και χίλιες νύχτες θα έκανα υπομονή,
αν ήξερα πως θα χαράξει το πρωί
που θα ’ρθει αυτός που περιμένω.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
κι ας έσβηνα μετά σαν φλόγα από κερί.
Θα είχα νιώσει πως σε τούτη τη ζωή
υπάρχει λόγος ν’ ανασαίνω.
|
Mes ston kósmo aftó ton adiáforo
kápu ipárchi éna chéri gia na kratithó;
Theé mu, se rotó: Den aksízo egó
mia stagóna ap’ tis agápis ton okeanó;
Mia stigmí na zíso aftó pu léne agápi, mia stigmí,
ke chílies níchtes tha ékana ipomoní,
an íksera pos tha charáksi to pri
pu tha ’rthi aftós pu periméno.
Mia stigmí na zíso aftó pu léne agápi, mia stigmí,
ki as ésvina metá san flóga apó kerí.
Tha icha niósi pos se tuti ti zoí
ipárchi lógos n’ anaseno.
Όli giro mu kápion vríkane,
sto Theó i prosefchés tus akustíkane.
Mia stigmí na zíso aftó pu léne agápi, mia stigmí,
ke chílies níchtes tha ékana ipomoní,
an íksera pos tha charáksi to pri
pu tha ’rthi aftós pu periméno.
Mia stigmí na zíso aftó pu léne agápi, mia stigmí,
ki as ésvina metá san flóga apó kerí.
Tha icha niósi pos se tuti ti zoí
ipárchi lógos n’ anaseno.
|