Κάθε ξημέρωμα πεθαίνω μοναχή
κι είν’ απ’ τη σκέψη σου που κόβει σαν γυαλί
χωρίς εσένα πια οι νύχτες με φοβίζουν
κι οι υποσχέσεις σου το νου μου βασανίζουν
κι εγώ που σ’ αγαπώ
Μια ζωή σου χάρισα η τρελή
μα εσύ την πέταξες για μιας άλλης το φιλί
μια ζωή σου χάρισα η τρελή
μα εσύ την πέταξες για μιας άλλης το φιλί
Κάθε ξημέρωμα στους δρόμους περπατώ
συντρίμμια ο κόσμος μου κι εσύ δεν είσαι εδώ
ξεχνάς πως έφταιξες και σαν κριτής δικάζεις
φεύγεις και μια ζωή στα δυο την κομματιάζεις
κι εγώ που σ’ αγαπώ
Μια ζωή σου χάρισα η τρελή
μα εσύ την πέταξες για μιας άλλης το φιλί
μια ζωή σου χάρισα η τρελή
μα εσύ την πέταξες για μιας άλλης το φιλί
|
Káthe ksiméroma petheno monachí
ki in’ ap’ ti sképsi su pu kóvi san gialí
chorís eséna pia i níchtes me fovízun
ki i iposchésis su to nu mu vasanízun
ki egó pu s’ agapó
Mia zoí su chárisa i trelí
ma esí tin pétakses gia mias állis to filí
mia zoí su chárisa i trelí
ma esí tin pétakses gia mias állis to filí
Káthe ksiméroma stus drómus perpató
sintrímmia o kósmos mu ki esí den ise edó
ksechnás pos éftekses ke san kritís dikázis
fevgis ke mia zoí sta dio tin kommatiázis
ki egó pu s’ agapó
Mia zoí su chárisa i trelí
ma esí tin pétakses gia mias állis to filí
mia zoí su chárisa i trelí
ma esí tin pétakses gia mias állis to filí
|