Μου έδωσες τα πάντα, τη γη και τα αστέρια
Μου έδωσες τον κόσμο, που είχα για να ζω
Ο χρόνος μου γελούσε κι εγώ στα δυο μου χέρια
Σε κράταγα, γαλάζιο ουρανό
Ξαφνικά μου λες τελειώσαμε
Κι εγώ τον κόσμο χάνω
Ξαφνικά μου λες τελειώσαμε
Και δεν ξέρω τι να κάνω
Μίλησέ μου, πες μου κάτι
Πες πως μ’ έχεις σιχαθεί
Ξέσπασε και πες με αλήτη, πες πως μ’ έχεις βαρεθεί
Μίλησέ μου πριν σ’ αφήσω
Κάνε με να σε μισήσω, κάνε να μη σ’ αγαπώ
Ξυπνούσες και ο ήλιος ζητούσες να σε πάρει
Στο σπίτι είχες δώσει το χρώμα της χαράς
Σε έλεγα ελπίδα, σε κράταγα κοντά μου
Και ζούσε η ζωή μόνο για μας
|
Mu édoses ta pánta, ti gi ke ta astéria
Mu édoses ton kósmo, pu icha gia na zo
O chrónos mu geluse ki egó sta dio mu chéria
Se krátaga, galázio uranó
Ksafniká mu les teliósame
Ki egó ton kósmo cháno
Ksafniká mu les teliósame
Ke den kséro ti na káno
Mílisé mu, pes mu káti
Pes pos m’ échis sichathi
Kséspase ke pes me alíti, pes pos m’ échis varethi
Mílisé mu prin s’ afíso
Káne me na se misíso, káne na mi s’ agapó
Ksipnuses ke o ílios zituses na se pári
Sto spíti iches dósi to chróma tis charás
Se élega elpída, se krátaga kontá mu
Ke zuse i zoí móno gia mas
|