Μιλώ, για το δίκιο μου μιλώ
που ’χω χάσει από καιρό
μες στα χέρια τα δικά σου.
Μιλώ, για το χάλι μου μιλώ
που ακόμα δεν μπορώ
να τα κόψω τα δεσμά σου.
Η αγάπη σου πιασμένη
σαν αγκίστρι που δε βγαίνει
πάνω από τη σάρκα μου.
Η αγάπη σου κατάρα,
σαν την έρημο Σαχάρα
σε μισούν τα μάτια μου.
Ρωτώ με παράπονο πικρό
γιατί έγινα εγώ
το μεγάλο σου το θύμα.
Ζητώ, μια διέξοδο ζητώ,
μα από σένα δεν μπορώ
να ξεφύγω ούτ’ ένα βήμα.
Η αγάπη σου πιασμένη
σαν αγκίστρι που δε βγαίνει
πάνω από τη σάρκα μου.
Η αγάπη σου κατάρα,
σαν την έρημο Σαχάρα
σε μισούν τα μάτια μου.
|
Miló, gia to díkio mu miló
pu ’cho chási apó keró
mes sta chéria ta diká su.
Miló, gia to cháli mu miló
pu akóma den boró
na ta kópso ta desmá su.
I agápi su piasméni
san agkístri pu de vgeni
páno apó ti sárka mu.
I agápi su katára,
san tin érimo Sachára
se misun ta mátia mu.
Rotó me parápono pikró
giatí égina egó
to megálo su to thíma.
Zitó, mia diéksodo zitó,
ma apó séna den boró
na ksefígo ut’ éna víma.
I agápi su piasméni
san agkístri pu de vgeni
páno apó ti sárka mu.
I agápi su katára,
san tin érimo Sachára
se misun ta mátia mu.
|