|
Κάτι πέταξε στον ουρανό
και μαζί του πέταξες κι εσύ.
Στα σβησμένα ίχνη δε θα βρω
μονοπάτι για επιστροφή.
Κάτι έσβησε στον ουρανό,
ένα άστρο που δεν είχες δει.
Τις κρυμμένες λέξεις δε θα πω
και θα γίνω όλος μια σιωπή.
Πάω τώρα πάλι, κάτω το κεφάλι κι η ψυχή.
Κάνω παραπέρα να περάσει η μέρα κι η ζωή.
Να κρυφτώ για λίγο σε μια Κυριακή.
Ο μισός θα φύγω, ο άλλος θα ‘μαι εκεί.
Με το γέλιο σου σε είχα δει
να γλιστρας απ’ το πουθενά
και στη θάλασσα σ’ ένα νησί
είχε αρπάξει μια μικρή φωτιά.
Κι ήταν τόσο ωραία, μια στιγμή λαθραία, εγώ κι εσύ,
κι ύστερα κανένας, πάντα θα ‘μαι ένας, μια φωνή.
Ένα φως ανοίγω κάτω απ’ τη βροχή.
Ο μισός θα φύγω, ο άλλος θα ‘μαι εκεί.
|
Káti pétakse ston uranó
ke mazí tu pétakses ki esí.
Sta svisména íchni de tha vro
monopáti gia epistrofí.
Káti ésvise ston uranó,
éna ástro pu den iches di.
Tis krimménes léksis de tha po
ke tha gino ólos mia siopí.
Páo tóra páli, káto to kefáli ki i psichí.
Káno parapéra na perási i méra ki i zoí.
Na kriftó gia lígo se mia Kiriakí.
O misós tha fígo, o állos tha ‘me eki.
Me to gélio su se icha di
na glistras ap’ to puthená
ke sti thálassa s’ éna nisí
iche arpáksi mia mikrí fotiá.
Ki ítan tóso orea, mia stigmí lathrea, egó ki esí,
ki ístera kanénas, pánta tha ‘me énas, mia foní.
Έna fos anigo káto ap’ ti vrochí.
O misós tha fígo, o állos tha ‘me eki.
|
