Απόψε πάλι σ’ αγαπώ κι έχω ξεχάσει
όσα έχω χάσει στη ζωή μου τη μισή.
Απόψε πάλι σε ζητώ, μα έχω περάσει
τόσα στον κόσμο κι ας μην ξέρω το γιατί.
Μονάχα οι νύχτες μου φωτίζουν τη λαχτάρα
σκόρπια τσιγάρα και τραγούδια λαϊκά
όλη η ζωή μου δεν αξίζει μια δεκάρα
αφού δεν ξέρω τ’ ακριβά σου μυστικά.
Κι άσε τα χρόνια, θα περάσουνε και πάλι
όσο θα σβήνουμε στην ίδια διαδρομή.
Όλη η ζωή μου ένας δρόμος που θα βγάλει
εκεί που ακόμα περιμένω στη σιωπή.
Μονάχα οι νύχτες μου φωτίζουν τη λαχτάρα
σκόρπια τσιγάρα και τραγούδια λαϊκά
όλη η ζωή μου δεν αξίζει μια δεκάρα
αφού δεν ξέρω τ’ ακριβά σου μυστικά.
|
Apópse páli s’ agapó ki écho ksechási
ósa écho chási sti zoí mu ti misí.
Apópse páli se zitó, ma écho perási
tósa ston kósmo ki as min kséro to giatí.
Monácha i níchtes mu fotízun ti lachtára
skórpia tsigára ke tragudia laiká
óli i zoí mu den aksízi mia dekára
afu den kséro t’ akrivá su mistiká.
Ki áse ta chrónia, tha perásune ke páli
óso tha svínume stin ídia diadromí.
Όli i zoí mu énas drómos pu tha vgáli
eki pu akóma periméno sti siopí.
Monácha i níchtes mu fotízun ti lachtára
skórpia tsigára ke tragudia laiká
óli i zoí mu den aksízi mia dekára
afu den kséro t’ akrivá su mistiká.
|