Το δωμάτιο μικρό
Για να χωρέσει το μεγάλο κενό που αγγίζω
Στο τζάμι ανάσες σκορπούν
Και χίλια μάτια να μου χαμογελούν ζωγραφίζω
Ο χρόνος κυλάει, η νύχτα τρυπάει
Να τρέξει το φως και το ξέρω πως
Μόνη, θα μείνω πάλι απόψε μόνη
Μόνη, μες στη σιωπή που δυναμώνει
Μόνη, μες στο σκοτάδι που τυφλώνει
Θα μείνω μόνη
Το δωμάτιο σταλιά
Για να χωρέσει τα χιλιάδες φιλιά που με τρελαίνουν
Στο τζάμι απλώνω φωτιά
Και ζωγραφίζω χέρια που τρυφερά με ζεσταίνουν
|
To domátio mikró
Gia na chorési to megálo kenó pu angizo
Sto tzámi anáses skorpun
Ke chília mátia na mu chamogelun zografízo
O chrónos kilái, i níchta tripái
Na tréksi to fos ke to kséro pos
Móni, tha mino páli apópse móni
Móni, mes sti siopí pu dinamóni
Móni, mes sto skotádi pu tiflóni
Tha mino móni
To domátio staliá
Gia na chorési ta chiliádes filiá pu me trelenun
Sto tzámi aplóno fotiá
Ke zografízo chéria pu triferá me zestenun
|