Δεν υπάρχει ψέμα να μην το `χω πει,
δεν υπάρχει λάθος να μην το `χω κάνει.
Μόνο η σκιά μου δεν είναι αμαρτωλή
που τη σέρνω δίπλα μου βράδυ και πρωί.
Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τις καταιγίδες ν’ αγκαλιάσει του μυαλού μου
Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τ’ απομεινάρια του χαμένου εαυτού μου.
Δεν υπάρχει αγάπη για να μου σταθεί
και κανένας φίλος να `ρθει να με νιώσει.
Μόνο η σκιά μου αμίλητη, σκυφτή
μένει πάντα δίπλα μου βράχος και πιστή.
Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τις καταιγίδες ν’ αγκαλιάσει του μυαλού μου
Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τ’ απομεινάρια του χαμένου εαυτού μου.
|
Den ipárchi pséma na min to `cho pi,
den ipárchi láthos na min to `cho káni.
Móno i skiá mu den ine amartolí
pu ti sérno dípla mu vrádi ke pri.
Ma pios n’ agapísi mia skiá
tis kategides n’ agkaliási tu mialu mu
Ma pios n’ agapísi mia skiá
t’ apominária tu chaménu eaftu mu.
Den ipárchi agápi gia na mu stathi
ke kanénas fílos na `rthi na me niósi.
Móno i skiá mu amíliti, skiftí
méni pánta dípla mu vráchos ke pistí.
Ma pios n’ agapísi mia skiá
tis kategides n’ agkaliási tu mialu mu
Ma pios n’ agapísi mia skiá
t’ apominária tu chaménu eaftu mu.
|