|
Μου ‘πες θα φύγω χτες το βράδυ ξαφνικά
Απλώς κουράστηκα, δε φταίω για όλ’ αυτά
Θεέ μου δε θέλει, το βλέπω καθαρά
Κι όλα, γίνανε Θεέ μου τόσο, μα τόσο ξαφνικά
Σηκώθηκα μονάχος το πρωί
Χωρίς καφέ, χωρίς τσιγάρο και ψυχή
Θεέ μου το ξέρω, τώρα είμαι μοναχός
Κι όμως, θα γυρίσει πάλι, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς
Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο μα εγώ
Στο λέω μπορούσα να περιμένω, και μπορώ
Βλέπεις οι δυο μας μόνοι δε νιώσαμε ποτέ
Τώρα πες μου ποιον, πες μου ποιον θα ‘χεις να τα λες
|
Mu ‘pes tha fígo chtes to vrádi ksafniká
Aplós kurástika, de fteo gia ól’ aftá
Theé mu de théli, to vlépo kathará
Ki óla, ginane Theé mu tóso, ma tóso ksafniká
Sikóthika monáchos to pri
Chorís kafé, chorís tsigáro ke psichí
Theé mu to kséro, tóra ime monachós
Ki ómos, tha girísi páli, den bori na káni alliós
To kséro ine lígo dískolo ma egó
Sto léo borusa na periméno, ke boró
Olépis i dio mas móni de niósame poté
Tóra pes mu pion, pes mu pion tha ‘chis na ta les
|
