Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στα ρηχά κούφιες χαρές.
Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ’ τον τρελό νοτιά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.
Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις…
θα είσαι δεμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.
Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.
Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές.
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες.
|
Páno sta chéria su akubisa petrádi
mia mirodiá kalokeriu ap’ tis aktés
pu tósa chrónia san maΐstros me tarázi
ótan psarevo sta richá kufies charés.
Έrikses ágkira san óles tis fregádes
kséspase thíella ap’ ton treló notiá
se uránio tókso pu berdeftike stis láspes
anazituses mia kenuria pirkagiá.
Ma edó archízi ke telióni i agápi
ston állo kósmo ti tha vris…
tha ise deménos me kenurio efiálti
edó archízi ke telióni i zoí.
Stichiá tu uranu glentáne to kormí mu
ke to potízun ermafróditi idoní,
me éna kasóni taksidevun tin psichí mu
páno se kímata tu prépi ke tu mi.
Lipón to móno pu mu méni na su dóso
mia mirodiá kalokeriu ap’ tis aktés.
ísun parénthesi pu me ékane na nióso
pos ó,ti fevgi ólo girízi apó to chtes.
|