|
Είναι μέρες που θέλω πολύ να σε δω
μα τώρα που είμαι εδώ
μονάχος στα σοκάκια περπατώ.
Και θυμάμαι να βγαίνει ο ήλιος δειλά
κι εμείς στην άμμο αγκαλιά
με κιθάρα και το κύμα συντροφιά
σαν παιδιά.
Εσύ κι εγώ
έχουμε ένα μυστικό
γι’ αυτό το καλοκαίρι.
Όσα ζήσαμε ξανά
με το κύμα συντροφιά
κι αυτό το καλοκαίρι.
Βαρύ παλτό, καπνός και το βήμα αργό
κι οι μέρες αλλάζουν χρώμα
σαν τα φύλλα που πέφτουν στο νερό.
Τις αναμνήσεις ζωγραφίζω σε φύλλο λευκό
και σπάει η μοναξιά μου
μια φιγούρα από γαλάζιο και λευκό
μου θυμίζει, μου θυμίζει το δικό μας μυστικό.
Εσύ κι εγώ
έχουμε ένα μυστικό
γι’ αυτό το καλοκαίρι.
Όσα ζήσαμε ξανά
με το κύμα συντροφιά
κι αυτό το καλοκαίρι.
|
Ine méres pu thélo polí na se do
ma tóra pu ime edó
monáchos sta sokákia perpató.
Ke thimáme na vgeni o ílios dilá
ki emis stin ámmo agkaliá
me kithára ke to kíma sintrofiá
san pediá.
Esí ki egó
échume éna mistikó
gi’ aftó to kalokeri.
Όsa zísame ksaná
me to kíma sintrofiá
ki aftó to kalokeri.
Oarí paltó, kapnós ke to víma argó
ki i méres allázun chróma
san ta fílla pu péftun sto neró.
Tis anamnísis zografízo se fíllo lefkó
ke spái i monaksiá mu
mia figura apó galázio ke lefkó
mu thimízi, mu thimízi to dikó mas mistikó.
Esí ki egó
échume éna mistikó
gi’ aftó to kalokeri.
Όsa zísame ksaná
me to kíma sintrofiá
ki aftó to kalokeri.
|
