Τα μάτια που κοιτάς
έχουν στερέψει
απ’ του πόνου τη βροχή
Τα χέρια που ακουμπάς
δεν έχουν δύναμη
για κάτι παραπάνω
Τα χείλη που φιλάς
έχουν ακόμη κάποια ανοιχτή πληγή
τι να σου κάνω
τι να σου κάνω
Να ‘ξερα τι θες και συ
τώρα από μένα
έχω μια καρδιά μισή
και φτερά σπασμένα
να ξερες τι μου ζητάς
τώρα μ’ ένα χάδι
σβήσε μου ξανά το φως
έχω συνηθίσει μοναχός
μες στο σκοτάδι
Τα όνειρα κι αυτά
έχω πια μάθει
να τα σβήνω το πρωί
νομίζεις πως εγώ
δε θα `θελα τον έρωτα να ζήσω
μα η καρδιά που ακούς φοβάται
σε φοβάται η τρελή
και κάνει πίσω
και κάνει πίσω
Να ‘ξερα τι θες και συ
τώρα από μένα
έχω μια καρδιά μισή
και φτερά σπασμένα
να ξερες τι μου ζητάς
τώρα μ’ ένα χάδι
σβήσε μου ξανά το φως
έχω συνηθίσει μοναχός
μες στο σκοτάδι
|
Ta mátia pu kitás
échun sterépsi
ap’ tu pónu ti vrochí
Ta chéria pu akubás
den échun dínami
gia káti parapáno
Ta chili pu filás
échun akómi kápia anichtí pligí
ti na su káno
ti na su káno
Na ‘ksera ti thes ke si
tóra apó ména
écho mia kardiá misí
ke fterá spasména
na kseres ti mu zitás
tóra m’ éna chádi
svíse mu ksaná to fos
écho sinithísi monachós
mes sto skotádi
Ta ónira ki aftá
écho pia máthi
na ta svíno to pri
nomízis pos egó
de tha `thela ton érota na zíso
ma i kardiá pu akus fováte
se fováte i trelí
ke káni píso
ke káni píso
Na ‘ksera ti thes ke si
tóra apó ména
écho mia kardiá misí
ke fterá spasména
na kseres ti mu zitás
tóra m’ éna chádi
svíse mu ksaná to fos
écho sinithísi monachós
mes sto skotádi
|