Έτσι μου συμβαίνει
και καμιά φορά τυχαίνει,
το τρελό μυαλό μου κάνει τσάρκες.
Μου την κοπανάει
και συχνά φτεροκοπάει,
χάνεται στα πλοία και στις βάρκες.
Κι έτσι φεύγει και το χάνω,
το θεότρελο μυαλό μου.
Δεν αντέχω, τι να κάνω,
έχω βρει το βάσανο μου.
Κάτι μεσημέρια,
όταν πιάνομαι στα χέρια,
με τη μοναξιά και με τη θλίψη.
Πάλι ξαναφεύγει,
το τρελό μυαλό γυρεύει,
την αγάπη του που του ‘χει λείψει.
Κι έτσι φεύγει και το χάνω,
το θεότρελο μυαλό μου.
Δεν αντέχω, τι να κάνω,
έχω βρει το βάσανο μου.
Κι έτσι μπερδεμένος
και συχνά απελπισμένος,
χάνομαι στης νύχτας τα σκοτάδια.
Πάλι ξαναφεύγει,
το τρελό μυαλό γυρεύει,
ψάχνει τα φιλιά της και τα χάδια.
Κι έτσι φεύγει και το χάνω,
το θεότρελο μυαλό μου.
Δεν αντέχω, τι να κάνω,
έχω βρει το βάσανο μου.
|
Έtsi mu simveni
ke kamiá forá ticheni,
to treló mialó mu káni tsárkes.
Mu tin kopanái
ke sichná fterokopái,
chánete sta plia ke stis várkes.
Ki étsi fevgi ke to cháno,
to theótrelo mialó mu.
Den antécho, ti na káno,
écho vri to vásano mu.
Káti mesiméria,
ótan piánome sta chéria,
me ti monaksiá ke me ti thlípsi.
Páli ksanafevgi,
to treló mialó girevi,
tin agápi tu pu tu ‘chi lipsi.
Ki étsi fevgi ke to cháno,
to theótrelo mialó mu.
Den antécho, ti na káno,
écho vri to vásano mu.
Ki étsi berdeménos
ke sichná apelpisménos,
chánome stis níchtas ta skotádia.
Páli ksanafevgi,
to treló mialó girevi,
psáchni ta filiá tis ke ta chádia.
Ki étsi fevgi ke to cháno,
to theótrelo mialó mu.
Den antécho, ti na káno,
écho vri to vásano mu.
|