Είσαι περήφανη πολύ,
έλα χαμήλωσε λιγάκι
και της καρδιάς σου το μεράκι
άφησε μια φορά να βγει.
Είσαι γυναίκα με πυγμή,
δώσε μου ραντεβού ξανά
κι αν δε μας βγάζει πουθενά,
κρατά ετούτη τη στιγμή.
Μα δε μιλάς δε γελάς,
μόν’ κοιτάζεις τα αστέρια
τα καλοκαίρια.
Θες να χορέψουμε μαζί
όπως παλιά στο ακρωτήρι
κι άμα μου κανείς το χατίρι,
στ’ αυτάκι σου θα τραγουδώ
Κι ας είναι ευρωπαϊκό
κι είναι αστεία τα στιχάκια
στα δυο λευκά σου μαγουλάκια
σαν αεράκι θ’ ακουμπώ
Μα δε μιλάς δε γελάς,
μόν’ κοιτάζεις τα αστέρια
τα καλοκαίρια.
|
Ise perífani polí,
éla chamílose ligáki
ke tis kardiás su to meráki
áfise mia forá na vgi.
Ise gineka me pigmí,
dóse mu rantevu ksaná
ki an de mas vgázi puthená,
kratá etuti ti stigmí.
Ma de milás de gelás,
món’ kitázis ta astéria
ta kalokeria.
Thes na chorépsume mazí
ópos paliá sto akrotíri
ki áma mu kanis to chatíri,
st’ aftáki su tha tragudó
Ki as ine evropaikó
ki ine astia ta stichákia
sta dio lefká su magulákia
san aeráki th’ akubó
Ma de milás de gelás,
món’ kitázis ta astéria
ta kalokeria.
|