Δε σ’ άφηναν τα πέλαγα
να ‘ρθεις στα δυο μου χέρια
πιανόσουν απ’ τα σύννεφα
σκαρφάλωνες στ’ αστέρια
και μου λεγες..και μου λεγες
Να ‘σουν θάλασσα, να μην σ’ άλλαζα
Να ’σουν πάντοτε δική μου
Κι εγώ τα ‘βαλα
με την θάλασσα
Κι εσύ θύμωσες μαζί μου
Δεν ήθελες απάνεμο
λιμάνι για ν’ αράξεις
περίμενες τον άνεμο
μαζί του να πετάξεις
και μου λεγες..και μου λεγες
Να ‘σουν θάλασσα, να μην σ’ άλλαζα
Να ’σουν πάντοτε δική μου
Κι εγώ τα ‘βαλα
με την θάλασσα
Κι εσύ θύμωσες μαζί μου
|
De s’ áfinan ta pélaga
na ‘rthis sta dio mu chéria
pianósun ap’ ta sínnefa
skarfálones st’ astéria
ke mu leges..ke mu leges
Na ‘sun thálassa, na min s’ állaza
Na ’sun pántote dikí mu
Ki egó ta ‘vala
me tin thálassa
Ki esí thímoses mazí mu
Den ítheles apánemo
limáni gia n’ aráksis
perímenes ton ánemo
mazí tu na petáksis
ke mu leges..ke mu leges
Na ‘sun thálassa, na min s’ állaza
Na ’sun pántote dikí mu
Ki egó ta ‘vala
me tin thálassa
Ki esí thímoses mazí mu
|