Σε φώναξα σαν φίλο
Στη μάχη αυτή που δίνω
Για να την βγάλω απ’ την καρδιά
Πες της λοιπών να νιώσει
Πως έχουμε τελειώσει
Να μη ρωτάει για μένα πια
Μην κάνει όνειρα
Δε θέλω τίποτα μαζί της να με δένει
Ζει μες στα λάθη της
Κι είναι η αγάπη της υπόθεση χαμένη
Να της πεις πως τελείωσε για μένα
Μ’ αυτό κι αν είναι ψέμα το ξέρουμε κι οι δύο
Να της πεις αυτά που δεν πιστεύεις
Αφού και εσύ το ξέρεις πεθαίνω να τη δω
Θέματα μην αφήνω
Απ’ τη ζωή μας ανοιχτά
Και να της πεις να πάψει
Για μένα να την νοιάζει
Γιατί ανέχτηκα αρκετά
Έφτασα να μιλάω με τη σκιά της
Και να ‘χει η ζωή μου τ’ όνομα της
Έφτασα να μιλάω με τη σκιά της
Και να ‘μαι ένα τίποτα μακριά της
|
Se fónaksa san fílo
Sti máchi aftí pu díno
Gia na tin vgálo ap’ tin kardiá
Pes tis lipón na niósi
Pos échume teliósi
Na mi rotái gia ména pia
Min káni ónira
De thélo típota mazí tis na me déni
Zi mes sta láthi tis
Ki ine i agápi tis ipóthesi chaméni
Na tis pis pos teliose gia ména
M’ aftó ki an ine pséma to ksérume ki i dío
Na tis pis aftá pu den pistevis
Afu ke esí to kséris petheno na ti do
Thémata min afíno
Ap’ ti zoí mas anichtá
Ke na tis pis na pápsi
Gia ména na tin niázi
Giatí anéchtika arketá
Έftasa na miláo me ti skiá tis
Ke na ‘chi i zoí mu t’ ónoma tis
Έftasa na miláo me ti skiá tis
Ke na ‘me éna típota makriá tis
|