Μην απορείς που εγώ σε σένανε μιλάω,
έτσι όπως τα `φερε η ζωή
δε θέλω πια να τον κρατάω.
Κι αν το κορμί μου είν’ απ’ τον πόνο ματωμένο,
με νοιάζει μόνο τώρα πια
αυτόν να δω ευτυχισμένο.
Εσύ αρχίζεις κάπου εδώ που εγώ τελειώνω,
γι’ αυτό δυο λόγια θα σου πω,
δυο λόγια θα σου πω:
Να τον αγαπάς, τώρα που τον έχεις,
τα λάθη του ν’ αντέχεις,
να νοιάζεσαι γι’ αυτόν.
Να τον αγαπάς, τώρα που τον έχεις,
και να τον προσέχεις
όπως τον πρόσεχα, όπως τον λάτρευα κι εγώ.
Θέλω να ξέρεις πως καμιά φορά θυμώνει,
όλα του φταίνε ξαφνικά,
όμως μετά το μετανιώνει.
Έχει ευαίσθητη καρδιά και ας το κρύβει,
και αφού δικός σου είναι πια
μην τον αφήσεις να σου φύγει.
Εσύ αρχίζεις κάπου εδώ που εγώ τελειώνω,
γι’ αυτό δυο λόγια θα σου πω,
δυο λόγια θα σου πω:
Να τον αγαπάς, τώρα που τον έχεις,
τα λάθη του ν’ αντέχεις,
να νοιάζεσαι γι’ αυτόν.
Να τον αγαπάς, τώρα που τον έχεις,
και να τον προσέχεις
όπως τον πρόσεχα, όπως τον λάτρευα κι εγώ.
|
Min aporis pu egó se sénane miláo,
étsi ópos ta `fere i zoí
de thélo pia na ton kratáo.
Ki an to kormí mu in’ ap’ ton póno matoméno,
me niázi móno tóra pia
aftón na do eftichisméno.
Esí archízis kápu edó pu egó telióno,
gi’ aftó dio lógia tha su po,
dio lógia tha su po:
Na ton agapás, tóra pu ton échis,
ta láthi tu n’ antéchis,
na niázese gi’ aftón.
Na ton agapás, tóra pu ton échis,
ke na ton proséchis
ópos ton prósecha, ópos ton látreva ki egó.
Thélo na kséris pos kamiá forá thimóni,
óla tu ftene ksafniká,
ómos metá to metanióni.
Έchi evesthiti kardiá ke as to krívi,
ke afu dikós su ine pia
min ton afísis na su fígi.
Esí archízis kápu edó pu egó telióno,
gi’ aftó dio lógia tha su po,
dio lógia tha su po:
Na ton agapás, tóra pu ton échis,
ta láthi tu n’ antéchis,
na niázese gi’ aftón.
Na ton agapás, tóra pu ton échis,
ke na ton proséchis
ópos ton prósecha, ópos ton látreva ki egó.
|