Το πέλαγο φιλούσε τη στεριά
Παρηγοριά μου εσύ και ταίρι
Πέφτει η νύχτα κι είμαι μόνη μου
Κράτα Παναγιά μου το τιμόνι μου
Στα νερά να πάω
Κείνου π’ αγαπάω του μόνιμου.
Μάτια μου καρδιά
Θαλασσινό φιλί και φως μου
Να `ταν γυρισμός
Κάθε χωρισμός
Στα σκαλιά του κόσμου.
Μάτια μου καρδιά
Θαλασσινό φιλί και δάκρυ
Να `τανε φωτιά
Τούτη η ξενιτιά
Να `χε η νύχτα άκρη.
Το κύμα σαν χτυπάει βγαίνει αφρός
Και μοναχός το πίνει ο βράχος
Τόσες θάλασσες αλώνισες
Κι άγκυρες στα χέρια σου βελόνισες
Μα στην αγκαλιά μου
Να `ρθεις να κρυφτείς λησμόνησες.
|
To pélago filuse ti steriá
Parigoriá mu esí ke teri
Péfti i níchta ki ime móni mu
Kráta Panagiá mu to timóni mu
Sta nerá na páo
Kinu p’ agapáo tu mónimu.
Mátia mu kardiá
Thalassinó filí ke fos mu
Na `tan girismós
Káthe chorismós
Sta skaliá tu kósmu.
Mátia mu kardiá
Thalassinó filí ke dákri
Na `tane fotiá
Tuti i ksenitiá
Na `che i níchta ákri.
To kíma san chtipái vgeni afrós
Ke monachós to píni o vráchos
Tóses thálasses alónises
Ki ágkires sta chéria su velónises
Ma stin agkaliá mu
Na `rthis na kriftis lismónises.
|