Η μέρα έχει μια γεύση πικρή
αφορμή και αιτία εσύ
που έχεις φύγει σαν στάλα βροχής
και δε βρήκες κουβέντα να πεις
Να ‘χες καρδιά, έτσι να ‘χες μια στάλα καρδιά
να μου πεις, κατιτί, να μου γράψεις
Θα ‘χα κι εγώ, το κουράγιο πριν κλάψω να πω
μπόρα ήσουν κι εσύ, θα περάσεις
Η μέρα έχει μια δόση καημού
είσαι πάλι μια ζάλη στο νου
Οι ώρες φεύγουν λεπτό το λεπτό
δεν ξεχνιέσαι με ό,τι κι αν πω
Να ‘χες καρδιά, έτσι να ‘χες μια στάλα καρδιά
να μου πεις, κατιτί, να μου γράψεις
Θα ‘χα κι εγώ, το κουράγιο πριν κλάψω να πω
μπόρα ήσουν κι εσύ, θα περάσεις
|
I méra échi mia gefsi pikrí
aformí ke etía esí
pu échis fígi san stála vrochís
ke de vríkes kuvénta na pis
Na ‘ches kardiá, étsi na ‘ches mia stála kardiá
na mu pis, katití, na mu grápsis
Tha ‘cha ki egó, to kurágio prin klápso na po
bóra ísun ki esí, tha perásis
I méra échi mia dósi kaimu
ise páli mia záli sto nu
I óres fevgun leptó to leptó
den ksechniése me ó,ti ki an po
Na ‘ches kardiá, étsi na ‘ches mia stála kardiá
na mu pis, katití, na mu grápsis
Tha ‘cha ki egó, to kurágio prin klápso na po
bóra ísun ki esí, tha perásis
|