Νανούρισμα | Nanurisma

Ποιος στέκει μπρος στην πόρτα σου
και μπρος απ’ την αυλή σου
βαριά που σ’ αγαπώ.

Και ποιος στον ύπνο σου φυλά,
αγόρι μου κοιμήσου
βαριά που σ’ αγαπώ.

Κοιμήσου κι αβασίλευτο
στα βλέφαρά σου ανθίζει
το φως του φεγγαριού.

Ποιος την αγάπη ενίκησε,
αυτός και την ορίζει
το φως του φεγγαριού.

Κρατάς της πάχνης το δροσό
το δάκρυ απ’ το θυμάρι
βαριά που σ’ αγαπώ.

Ποιος σου `ταξε πως έρχεται
να δώσει και να πάρει
βαριά που σ’ αγαπώ.

Pios stéki bros stin pórta su
ke bros ap’ tin avlí su
variá pu s’ agapó.

Ke pios ston ípno su filá,
agóri mu kimísu
variá pu s’ agapó.

Kimísu ki avasílefto
sta vléfará su anthízi
to fos tu fengariu.

Pios tin agápi eníkise,
aftós ke tin orízi
to fos tu fengariu.

Kratás tis páchnis to drosó
to dákri ap’ to thimári
variá pu s’ agapó.

Pios su `takse pos érchete
na dósi ke na pári
variá pu s’ agapó.