Τις νύχτες που σε είχα, ήμουν στο βυθό
Τόση ευτυχία, να ξεφορτωθώ
Ήρεμο ταξίδι, ήσουν σιγουριά
Μα δε θέλω να είμαι καλά
Θόλωσαν οι νύχτες, έγιναν νερό
Και άκουσα εμένα, πήγα να πνιγώ
Έγινε η ζωή μου, ο νεκρός ωκεανός
Για όλα είμαι εγώ ικανός
Μόνο εγώ φταίω, που σ’ έχει τώρα άλλος
Κακό πάντα μου έκανα
Είμαι ο εχθρός μου ο πιο μεγάλος
Σώσε με από μένα να μην με ξαναδώ
Κρύψε με από μένα γιατί με ακολουθώ
Γύρισε σε μένα, και εγώ θα αναδυθώ
Τώρα ξέρω πως σ’ αγαπώ
Ήμουν στο βυθό
Πέρασαν οι μέρες, δίχως απειλή
Τώρα κινδυνεύω, ακόμη πιο πολύ
Ότι έχω πετάξει, επιπλέει εδώ
Η καρδιά σου στον ωκεανό
Μόνο εγώ φταίω, που σ’ έχει τώρα άλλος
Κακό πάντα μου έκανα
Είμαι ο εχθρός μου ο πιο μεγάλος
Ο νεκρός ωκεανός που έχω στο βλέμμα
Με δάκρυα πλημμύρισε
Και έσταζε απ’ τα μάτια μου σαν αίμα
Τις νύχτες που σε είχα, ήμουν στο βυθό
|
Tis níchtes pu se icha, ímun sto vithó
Tósi eftichía, na ksefortothó
Ήremo taksídi, ísun siguriá
Ma de thélo na ime kalá
Thólosan i níchtes, éginan neró
Ke ákusa eména, píga na pnigó
Έgine i zoí mu, o nekrós okeanós
Gia óla ime egó ikanós
Móno egó fteo, pu s’ échi tóra állos
Kakó pánta mu ékana
Ime o echthrós mu o pio megálos
Sóse me apó ména na min me ksanadó
Krípse me apó ména giatí me akoluthó
Girise se ména, ke egó tha anadithó
Tóra kséro pos s’ agapó
Ήmun sto vithó
Pérasan i méres, díchos apilí
Tóra kindinevo, akómi pio polí
Όti écho petáksi, epipléi edó
I kardiá su ston okeanó
Móno egó fteo, pu s’ échi tóra állos
Kakó pánta mu ékana
Ime o echthrós mu o pio megálos
O nekrós okeanós pu écho sto vlémma
Me dákria plimmírise
Ke éstaze ap’ ta mátia mu san ema
Tis níchtes pu se icha, ímun sto vithó
|