|
Πάντα έλεγα πως δεν πειράζει
κατά βάθος ίσως μ’ αγαπάς
όμως κάποτε ο καιρός αλλάζει
φεύγω τώρα, δε με σταματάς
Λες πως δε θ’ αντέξω
πίσω σου θα τρέξω
Λες πως θα πληρώσω
πως θα μετανιώσω τελικά…
Νομίζεις και άδικα ελπίζεις
εγώ δε χαραμίζω τη ζωή μου
δεν κοιτάζω πίσω πια
Νόμιζες πως μόνο εσύ αξίζεις
πήρα την τελική απόφασή μου
και αλλάζω αγκαλιά
Φεύγω λοιπόν γεια χαρά
Πάντα ήμουν το δικό σου θύμα
και δεν είπα λέξη μια φορά
αν σ’ αγάπησα λοιπόν τι κρίμα
φεύγω τώρα πριν να είναι αργά
Λες πως σου ανήκω
κι αν σ’ εγκαταλείπω
λες πως θα πληρώσω
πως θα μετανιώσω τελικά..
|
Pánta élega pos den pirázi
katá váthos ísos m’ agapás
ómos kápote o kerós allázi
fevgo tóra, de me stamatás
Les pos de th’ antékso
píso su tha trékso
Les pos tha pliróso
pos tha metanióso teliká…
Nomízis ke ádika elpízis
egó de charamízo ti zoí mu
den kitázo píso pia
Nómizes pos móno esí aksízis
píra tin telikí apófasí mu
ke allázo agkaliá
Fevgo lipón gia chará
Pánta ímun to dikó su thíma
ke den ipa léksi mia forá
an s’ agápisa lipón ti kríma
fevgo tóra prin na ine argá
Les pos su aníko
ki an s’ egkatalipo
les pos tha pliróso
pos tha metanióso teliká..
|
