Εδώ συχνάζει το φεγγάρι
σε μια απόμερη γωνιά
τ’ αρέσει λέει η πενιά
γιατί ξεχνά.
Εδώ συχνάζει κι ο καημός μας
που σαν το σύννεφο άπλωσε
η μοίρα κι αν τον μάλωσε
μεγάλωσε.
Μας μείναν μόνο τα τραγούδια
παρέα και κληρονομιά
και κάτι τέτοιες συναντήσεις
να φέγγουν μες στην ερημιά.
Νύχτα αφέντρα, τρελή, μη σωπαίνεις
πες, πως γίνεται κι αντέχουμε ακόμη,
ποιου Θεού, ποιου Θεού να `ναι θέλημα,
μια ζωή να βαδίζουμε μόνοι.
Μια καλησπέρα στις αγάπες,
σ’ αυτές που μας παιδέψανε,
σ’ αυτές που μας γιατρέψανε,
κι αντέξαμε.
Μη με κοιτάζεις μ’ απορία
αυτά που βλέπω ομολογώ
αυτά που νιώθω μαρτυρώ
και προχωρώ.
Μας μείναν μόνο τα τραγούδια
παρέα και κληρονομιά
και κάτι τέτοιες συναντήσεις
να φέγγουν μες στην ερημιά.
Νύχτα αφέντρα, τρελή, μη σωπαίνεις
πες, πως γίνεται κι αντέχουμε ακόμη,
ποιου Θεού, ποιου Θεού να ‘ναι θέλημα,
μια ζωή να βαδίζουμε μόνοι.
Ποιου Θεού, ποιου Θεού να `ναι θέλημα,
μια ζωή να βαδίζουμε μόνοι.
|
Edó sichnázi to fengári
se mia apómeri goniá
t’ arési léi i peniá
giatí ksechná.
Edó sichnázi ki o kaimós mas
pu san to sínnefo áplose
i mira ki an ton málose
megálose.
Mas minan móno ta tragudia
paréa ke klironomiá
ke káti téties sinantísis
na féngun mes stin erimiá.
Níchta aféntra, trelí, mi sopenis
pes, pos ginete ki antéchume akómi,
piu Theu, piu Theu na `ne thélima,
mia zoí na vadízume móni.
Mia kalispéra stis agápes,
s’ aftés pu mas pedépsane,
s’ aftés pu mas giatrépsane,
ki antéksame.
Mi me kitázis m’ aporía
aftá pu vlépo omologó
aftá pu niótho martiró
ke prochoró.
Mas minan móno ta tragudia
paréa ke klironomiá
ke káti téties sinantísis
na féngun mes stin erimiá.
Níchta aféntra, trelí, mi sopenis
pes, pos ginete ki antéchume akómi,
piu Theu, piu Theu na ‘ne thélima,
mia zoí na vadízume móni.
Piu Theu, piu Theu na `ne thélima,
mia zoí na vadízume móni.
|