Νύχτα και τ’ αστέρια αναμμένα
σε κοιτάν μαγεμένα που κοιμάσαι γυμνός
Περηφάνια μοναξιά κι αγωνία, κρυφή
στου σπιτιού μου τη σκεπή
Νύχτα και τ’ αστέρια αναμμένα
σε κοιτάν μαγεμένα που κοιμάσαι γυμνός
Καληνύχτα κι αν το άλλο πρωί δε φανείς
Θα το ξέρω πως δεν ζεις
Νύχτα ζεις, νύχτα πεθαίνεις
κι έτσι απότομα φεύγεις
Σαν τον έρωτα πονάς
Χαϊδεύεις και στο τέλος ξεμακραίνεις
Νύχτα και τ’ αστέρια αναμμένα
σε κοιτάν μαγεμένα που κοιμάσαι γυμνός
Περηφάνια μοναξιά κι αγωνία, κρυφή
στου σπιτιού μου τη σκεπή
|
Níchta ke t’ astéria anamména
se kitán mageména pu kimáse gimnós
Perifánia monaksiá ki agonía, krifí
stu spitiu mu ti skepí
Níchta ke t’ astéria anamména
se kitán mageména pu kimáse gimnós
Kaliníchta ki an to állo pri de fanis
Tha to kséro pos den zis
Níchta zis, níchta pethenis
ki étsi apótoma fevgis
San ton érota ponás
Chaidevis ke sto télos ksemakrenis
Níchta ke t’ astéria anamména
se kitán mageména pu kimáse gimnós
Perifánia monaksiá ki agonía, krifí
stu spitiu mu ti skepí
|