Άδειο το μάτι
Και το μυαλό
Στο μονοπάτι
Το σιωπηλό
Η νύχτα πέφτει
Σταλιά σταλιά
Μοιάζω με κλέφτη
Στη σιγαλιά
Για κάνε κάτι
Για τον διαβάτη
Τον αμαρτωλό
Ποιος είμαι ρώτα
Κι έβγα στην πόρτα
Σε παρακαλώ
Άγιο φεγγάρι
Κι η αγάπη μια
Προσκυνητάρι
Στην ερημιά
Ήσουν η σκάλα
Για τον βυθό
Μα παρακάλα
Να μη χαθώ
Για κάνε κάτι
Για τον διαβάτη
Τον νυχτερινό
Ένα κομμάτι
Απ’ τον δικό σου
Στείλε μ’ ουρανό
|
Άdio to máti
Ke to mialó
Sto monopáti
To siopiló
I níchta péfti
Staliá staliá
Miázo me kléfti
Sti sigaliá
Gia káne káti
Gia ton diaváti
Ton amartoló
Pios ime róta
Ki évga stin pórta
Se parakaló
Άgio fengári
Ki i agápi mia
Proskinitári
Stin erimiá
Ήsun i skála
Gia ton vithó
Ma parakála
Na mi chathó
Gia káne káti
Gia ton diaváti
Ton nichterinó
Έna kommáti
Ap’ ton dikó su
Stile m’ uranó
|