Νύχτωνε κι έφευγες
Στο σπίτι κλείδωσες και πάλι τα παιδιά
Παν τα ποδήλατα τα γέλια κι οι πλεξούδες
Ο δρόμος γέμισε βαμμένες πεταλούδες
Που ξεφτιλίζουν την αγάπη στην γωνιά
Τι θέλω εγώ
Σ’ αυτήν την πόλη μόνη
Τι θέλω εγώ
Σ’ αυτήν την πόλη μόνη
Νυχτώνει
Νύχτωνε κι έφευγες
Τον ήλιο άρπαξες από τον Υμηττό
Μ’ άφησες βάλιουμ κατάθλιψη κι ουίσκι
Και στο πικ απ οι χαλασμένοι σου οι δίσκοι
Σκαλώνουνε απατηλά στο «σ’ αγαπώ»
|
Níchtone ki éfevges
Sto spíti klidoses ke páli ta pediá
Pan ta podílata ta gélia ki i pleksudes
O drómos gémise vamménes petaludes
Pu kseftilízun tin agápi stin goniá
Ti thélo egó
S’ aftín tin póli móni
Ti thélo egó
S’ aftín tin póli móni
Nichtóni
Níchtone ki éfevges
Ton ílio árpakses apó ton Imittó
M’ áfises válium katáthlipsi ki uíski
Ke sto pik ap i chalasméni su i díski
Skalónune apatilá sto «s’ agapó»
|